Co wieczór,
gdy guru zasiadał do odprawiania nabożeństwa,
łaził tamtędy kot należący do
aśramu, rozpraszając wiernych.
Dlatego guru
polecił, by kota związywać podczas nabożeństwa.
Długo po
śmierci guru nadal związywano kota w czasie wieczornego nabożeństwa,
a gdy kot
w końcu umarł, sprowadzono do aśramu innego kota,
aby móc go związywać w czasie
wieczornego nabożeństwa.
Wieki
później uczniowie guru pisali wielce uczone traktaty
o istotnej roli kota w
należytym odprawianiu nabożeństwa.
Zobacz również:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz